Cikël poetik nga Pranvera Gjoni

Nga Pranvera Drita Gjoni

I Paepur...!

Shekujsh,

fqinjët shtruan udhët

me eshtrat tua,

Atdhe...

... e sot çuditërisht,

pjella jote e prapë

të ka minimizuar aq fort,

sa të ka futur 

në një shportë,

që të shtynë e të tërheq

sipas orekseve,

krejt me nge...

Fort i rrallë,

qëndrestarë pa shokë,

kishe pa qenë

dheu im i nëmur

e historikisht i nëpërkëmbur,

qëkur ke lé...

(prej besëthyerve të largët,

e djepit tënd të kalbur...)

Të qofsha fal,

edhe kështu si je,

në ty bëj bé...!

Trashëgimtarit 

Nata u kolovit

shilarësit të shpirtit,

mes shirash të rrëmbyeshëm

në studion time të ftohtë,

njëzet e pesë herë, pas orës dymbëdhjetë!

Asgjë nuk pipëtinte errësirës,

përvec kollitjeve të kujtimeve

që më degdisën

segmenteve të këputura në kohë.

Buzëqeshjet e agimeve

për të rritur Ullirin

që kisha mbjellur

të "Dielen e Luleve"

në vigjilje të Pashkëve,

më kaluan si një film

me xhirim të shpejtë

natës së mbetur, peng i heshtjes!

Trokitja e mëngjesit 

plasariti cipën e mjegullt xhamave.

Rrëzoj gjethet e gjelbërta

mbi shtratin-shtatin e tij burrëror

me lutjen e zemërnënës së përlotur.

"Në emër të mirësisë,

pastërtisë,

dashurisë,

vullnetit të mirë,

të uroj jetëgjatësi, trashëgimtari im!

Kolor Unik

Stina ka marrë 

ngjyrën e emrit tim...

Lulëzoj mbi dimrin

që fytyrën ia mplaku,

shpirtin ia rrudhi,

zërin ia shtypi...

...krejt e shpeguar

në adhurim dielli!

Jeshilja është froni im,

fituar mbi gjallesat

që vetëm gogësinë...!

© Pranvera Drita Gjoni