Mjerimi i pashëruar

Nga Ibrahim Kazimi

Flini qetë në çiltërinë tuaj engjëjt e mi, jo njëherë

më kanë stopuar të papriturat e stërpikura të mallkimit

dhe përthyerjet fatale të odiseadave që erën më vidhnin

nga velat e barkës

shumë lonxho kanë zanë pritë në fatëkeqësi shpirtërash

beronja të trishta molesh të braktisura

kisha predigre besimi në copën e hapur të qiellit dhe

në shijen e hidhur të shortit

dert s`kisha të degdisja hijet e deformuara të kafkave të krymbura

sa ekstazë mirakëndje se do shërroja vajin e tyre prej sirene

që e pandehnin për këngë

udhëjetën e tyre të rreme që kishin topitur me gisht të vetin

në kokë.