Qytezë e zbrazur

Nga Bujar Plloshtani

Yjet e natës mbajnë ndezur qiejt,

edhe trotuaret nga heshtja nisin të pushojnë.

Matanë udhës,

liqeni puth plazhin.

Nuk ka njerëz, natyrë e virgjër,

veç një pelikan i bukur mbi rrërë rri.

Vetmi e trishtë, një horizont i vogël,

një qytezë krejt e zbrazur.

Liqeni shtrin dallgët,

përmbi syprinën e tij,

buzë 

rërës.

Ai sheh pelikanin e bardhë,

në këtë qytezë që ngjiz plot intimitet.

Njerëz që mungojnë trotuareve, 

udhëve të ngushta, dhe liqenit të shkretuar.

Qytezë e zbrazur, ndofta

e shtrirë veç për dy poetë.