U zgjua Vera
Unë shkoj matanë kur të dua vetë Vdes. Dhe, ringjallem si Feniksi.
Kalosh Çeliku
Lulet flenë kokë më kokë. Bari
Shelgu e përkund një zog në degë.
Lejleku, ama ia ka thënë mbi çati
Dhe, ma kujtoi tim Atë me kosë në Livadh.
Vapë. Edhe gjinkalla këndon këngë.
Flutura ime me pika mbi një lule
Krushqit vijnë pa nuse. U zgjua Vera…
Gratë e mia vyshken në heshtje
Vjeshtë. Bryma ka rënë në Kopsht
Gjethet i ka djegur. Lulet.
Ftoit ia ka shkundur degët
Kumbullës. Edhe mollën verore.
Verdhë. Verdhë. Dhe, verdhë.
Këmbëkryq jam ulur në Kopsht
Dhe, u lutem si Zotit grave të mia!
Që, vyshken në heshtje. Shtrat
E mi bëjnë poezitë të çelin në Vjeshtë…
Zonja Vdekje do të më ringjallë
Unë shkoj matanë kur të dua vetë
Vdes. Dhe, ringjallem si Feniksi.
O burra, vij nga mesi i të vdekurve
E pash Zonjën Vdekje. E bukur Nuse.
Edhe njëherë më ringjalli në Qafë Thanë.
Unë shkoj matanë kur të dua vetë
Vdes. Dhe, ringjallem si Feniksi.
Zonjën Vdekje e kam Nuse pa kurorë…
Comments (0 posted)
Post your comment