Qytet i rremë në agim Dimri

Nga Kalosh Çeliku

Jetë qeni. Fundekrye Ferrparajsë
Bërlloku kur lulëzon në rrugë. Gjirizi.
Asfalt nën këmbë. Beton mbi kokë
Vapë që të djeg si saç mbi kësulë.
Furrë zjarri, që t’i ndez me dru trutë.
Macja ku s’jeton më mirë se një poet.
 

Jetë qeni. Fundekrye Ferrparajsë
Qytet i rremë në agim Dimri...

Nata grua kur e hedhë
        ferexhen krahëve
 

Errët. Hëna e plotë është varë në lis
Dritë na bënë në dhomë. Shtrat.
Shtambaverat të zgjuara. Qiriri në gjumë
Këmbëkryq e pres agimin. Ditën Nuse.
 

Diell mbi Çelëvjollcë. Rreze në xhama
E hap dritaren. Dikur, fluturoj në Qiell.
Nata grua, kur hedhë ferexhen krahëve...
 

Pemë e zhveshur gjethesh
 

Një Grua vite e vite më hy në poezi
E m’i bën vargjet lëmsh në libra.
Herë në ballinë, në kopertinën e fundit
Lexuesve ua bën me sy. Vetulla.
Dhe, Qyqja lidhë e zgjidhë vargje.
 

Një Grua vite e vite më hy në poezi
Nuk di si ta përzë, lidh me një varg.
Zgjidh. Pemë e zhveshur gjethesh...
 

Hëna më tha të pushoj
        te dera e Kopshtit
 

I lodhur jam. Edhe Nata. Edhe Dita
Duar më duar më hedhin mbi çatia.
Majë lisave. Te Përroni i Thanës
Tri Zana më japin gji. Fuqi për luftë.
Gjokut t’i kërcej në shpinë, marr malet.
 

Majëmalet larg. Baba Tomori edhe më larg
Hëna më tha të pushoj te dera e Kopshtit...