Puhize deti

Përkthyer nga Urim Nerguti

Mishi është i trishtë, mjerisht ! dhe librat i kam lexuar të gjithë.
Të iki ! të iki atje tej ! Ndjej që zogjtë janë të dehur
Nga qenia mes shkumës së panjohur dhe qiejve !
Asgjë, as kopshtet e vjetra të pasqyruar nga sytë
Nuk do ta ndalë këtë zemër që në det laget
O netë ! As drita e shkretë e llampës sime
Mbi letrën bosh që bardhësia e mbron
Dhe as gruaja e re me fëmijën në gji.
Do të nisem ! Anije që lëkund direkun tënd,
Ngrije spirancën drejt një natyre ekzotike !

Një Mërzi, pikëlluar nga shpresat mizore,
Ende beson në të fundit lamtumirë shamiash !
Dhe, ndoshta, direkët, duke ftuar stuhitë,
Janë ndër ato që një erë i thyen në përmbytje
Të humbur, pa direkë, pa direkë, as ishuj të pasur…
Por, o zemra ime, dëgjoje këngën e detarëve !

Stéphane Mallarme (1842-1898)