* * *

Pano Taçi

Sythet e kobit të zi,
Degë e dhimbjes m’i mban.
Te ky gjoks, o Perëndi,
Sythi sythit nuk m’i ngjan.

Te një skutë thellë në gji,
Shpirti gungaç më qan,
Zemra ma thotë me Oi:
Brenga brengës nuk i ngjan.

Për ç’heq e vuaj

Po iki, e di, s’kthehem më,
Nga jeta një të mirë s’pashë.
Nuk di për mall pas nëse lë,
Një fjalë të çiltër që thashë.

Po iki ku ikin të gjithë,
Pa pritur e pa kujtuar,
Me botën e përtejshme më lidh
Një mall që më djeg në kraharuar.

Po iki dhe pse shumë gjëra
Pa bërë nga pas do t’i lë,
Dëgjoj nga qielli shumë zëra,
Të nënës e dalloj mbi çdo zë.

Do iki siç ikën çdo shpirt
Siç më iku edhe shpirti i nënës,
Çdo natë dal t’ia shoh sytë,
Mes syve që i vinin rrotull hënës.

Zambakët rreth varrit ia mbolla,
Ku emrin me lot ia gdhenda,
Nga qimiri ta zgjoj, u lodha...
Të gjallë ma mban zemra brenda.

Do iki nuk kam më se ç’pres,
Për ç’heq e vuaj them të vdes.

Ik e jak

Te buza e varrit do më presin,
Kufomat kalbur ndënë dhè,
Që shoqërojnë ata që vdesin,
Në një humbellë diku atje.

Unë ik e jak, m’u gjakos udha.
I bërë hi për ç’isha shpuzë,
Me ballin mbuluar me rrudha,
Me mërmërimë honesh mbi buzë.

Dëgjoj skeletet të më thonë,
- Ç’të bën që ti mendjen ta prish,
që vjen e ikën e s’guxon,
te varri yt me gaz të hysh?

A s’je kufomë që tremb të gjallin?
Për gjallë një fjalë askush s’ta thotë,
Eja, hyr, na shuaj mallin,
Si nuk t’u rënd e zeza botë?!

Ju them: me ç’di, unë kam vdekur,
Po që të vij te ju kam frikë,
Se do më tallni për ç’jam përpjekur
Që të gjallin,
Lëkurëdjallin
S’e bëra mik.

Jam lodhur kot me dashuri
Ta bëja zap
Botën e prapë,
Te buzë e varrit ku bëj të hyj
Këmba më shtang, pas kthehem vrap.

Në mëhallën e qenve

Te bregu i lumit dhomën ma dhanë,
Me mëhallën e qenve zabërhanë,
Streha ku rroja dhunshëm m’u prish,
Që ditën e parë kur qentë më panë,
m’u sulën të më hanë,
U ngjaja kockë pa mish.

I thashë komshiut rom, si ta bëj zap
Këtë shpurë qenësh të babëzitur,
Që më bëjnë t’ia mbath me vrap
Tek turren të më hanë, të uritur?

Arixhiu më tha: Gaxho, të shpëtosh
Një torbë me kocka bli në pazar,
Si mik shpërndajua që t’i lezetosh
E do shohësh se do gjesh karar.

Bëra romi siç më tha,
Një trastë me kocka çdo ditë blej,
Sa më shohin bishtin tundin ata,
E unë dashurinë ua ndiej,
Si plak zabërhan më mbajnë për vëlla.