* * *

Leonard Seiti

Kur të skuqet dielli, si qershizë e pjekur
E muzgu i mbrëmjes të bjerë mbi pyll
Në u gjëndsh vetëm, në qofsha vdekur
Do shndrij nga lart, për ty, një yll.

Mjafton me sy t'ja bësh me shenjë
Do të ulet, porsi zog mbi gjeth
Nëse për mua, të mbyt ty brëngë
Në drite të yllit, do t'më gjesh.

Nostalgji

Thell në shpirt, një melodi
Zgjon të shkuarën, në kujtesë
Dhe mbushet mbrëmja, nostalgji
Për një lastonjë, një vetull zezë

Një dritë rrjedh, porsi ujvarë
K’të mbrëmje t’vonë, mbi gjeth’
Nën qiellin stolisur, margaritarë
Kujtime blu, kjo mbrëmje derdh

Përzjerë me dritë, fllad i lehtë
Gjetheve, mbrëmja belbëzon
Dhe vargje derdhen nëpër fletë
Si vesë kristal, që mëngjesin zgjon

Gonxhe Yjesh çelur, Maj
Ç’bukuri, lëndinës tej
Përzjerë me yjet, sytë e sajë
K’të mbrëmje t’vonë, kërkoj të gjej

Dhe gjum në sy, kjo natë nuk ka
Nga shpirti, kulluar, tinguj rrjedhin
Përzjerë me tingujt, kujtime blu
Lidhur përdore, me natën bredhin.