Odë gëzimi

Bujar Plloshtani

                          Schiler and Beethoven
 
Liqen i qetë,
kullosat e virgjëra tehu i varkës i pret.

Liqeni pa njerëz,
i vetëm hidhet drejt rrërës.
 
Në Shën Naum,
si poet i fundit i njerëzimit un’ shtegtoj.
 
Vështroj,
varka puth liqenin dhe shkurret.
 
Mesditë e kthjellët,
kurorë hëne e fshehur ndër supe.
 
Një vajzë plot hire,
tjetër nur udhëtimit i jep.
 
Mbështetet, hidhet në krah si fëmijë dhelpërak,
mbështetet, pushon, mediton,
                                                edhe hëna njëjtë.
 
Me varkë nëpër liqenin e zbrazur,
unë e shoh përtej të bukurës.