Brigjeve t’liqenit

Bujar Plloshtani

Atje në mjegulla hëna mbeti e ngrënë,
ndrit fytyrën e saj krejt pa kuptim.
Manteli i saj dukeshte e kuqe më e theksuar,
nga trishtimi i kësaj nate ngjyrëar.

Ajo porsi konteshë,
brigjeve t’liqenit mendueshëm ecën ngadalë.
Dhe sodit këtë mbrëmje,
që mërzinë ia dikton nën buzë.

Vështron hënën që mbeti në mjegulla,
dhe dashurinë që perëndoi në qiell ajo sheh.
Atje në mjegulla hëna mbeti e ngënë,
sikurse dashuria.