Një fluskë e kristaltë prej vere

Nga Bujar Plloshtani

Një fluskë e kristaltë prej vere,
nga gota prej qelqi më rrëshqet.

Nuk është aspak mister,
është ves i verës së thatë italiane.

Botën shpirtërore ngado në sytë e saj e shoh,
kjo fluskë prej kristali sikur për paqe më fton.

Je larg, përballë të kam,
gumëzhin brenda meje si një shpirt i huaj.

Tavolina mbretërore,
në res extens na bashkon,
                                    në res cogitans na largon.        
 
Një pendë e hirtë e mbështetur në karrige,
zbulon hiret e saj.

Zhvishet,
pluskon në syprinën e verës si oqean.

Pamja femërore zbret, dashuria, të gjithë-
Unë dhe ti një mister i pakuptimtë!