* * *

Nga Agim Hamiti

...

Kriza hetimore e profesor Skënderit nuk ishte më pak dramatike nga ajo e ish-studentit të tij. Për shkak të një stuhie dhune fizike katërditore pas ndarjes me hetuesin, ai u detyrua të kërkonte përsëri takim urgjent me të. Torturat e katër ditëve të fundit kishin bërë një efekt po aq shkatërrues në organizmin e tij sa të gjitha ditët e mëparshme së bashku. Ndërsa mjeku vazhdonte fashimet, i arrestuari pështynte gjak.

— E, i pandehur, pse më ke kërkuar? A mos ke qejf të lozësh symbyllas me hetuesin tënd?

— Symbyllazi po luaj me maskat memece të natës, të cilat nuk po ndiejnë të ngopur me gjakun tim. Përgatiteni dosjen të trashë sa të doni vetë. Jam gati të nënshkruaj ç’të dëshironi, për të shpëtuar prej kësaj skëterre që ju e quani hetuesi speciale.

— Ajo është speciale për armiqtë e Shqipërisë, që u kundërvihen interesave të saj. Nejse, gjersa të është mbushur mendja më së fundi t’i rrëfesh mëkatet, po pranoj të të dëgjoj. Më mirë vonë, sesa kurrë. Le të futemi në temë. Cila ishte parulla e ndërlidhjes me rrjetin agjenturor jugosllav që vepron në Shqipëri?

— Unë nuk njoh as parulla e as rrjet agjenturor. I përpiloni këto gjëra si t’ju vijë për mbarë dhe m’i jepni t’i nënshkruaj; nuk qëndroj dot më këtu.

— Pse, ç’na pandeh ti ne, serbomëdhenj? Unë i shërbej këtu vetëm së vërtetës, nuk jam falsifikator i saj. Ato veprime të shëmtuara ndodhin në botën e kalbur kapitalisto-revizioniste, por jo tek ne. Unë dua të di parullën e vërtetë, që të kanë mësuar padronët e Beogradit, përndryshe po largohem dhe për dhjetë ditë nuk do të jem në Tiranë.

— Më ndihmoni të formuloj një parullë, ju lutem. Nuk e kam idenë fare për to. Dua të mbarojmë punë sa më parë.

—Të njëjtën gjë dua edhe unë, por në rrugë të ndershme, pa falsifikime. Kjo varet vetëm nga ti. Mos bëj sikur e ke harruar parullën, se ajo do të ishte çelësi i ndërlidhjes me bashkëpunëtorët e tu antishqiptarë. Meqenëse, falë orientimeve të partisë, ne hetuesve na karakterizon humanizmi, po përpiqem të të ndihmoj pak, pa dashur të të sugjeroj formulimin e ndonjë parulle tjetër, veç origjinales së UDBsë. E ke pirë cigaren në jetën e lirë?

— Po.

— Ja, p.sh., edhe me ndezjen e një cigareje mund të lidhet parulla, për të qenë sa më e thjeshtë në komunikim dhe për të siguruar një kontakt fizik të drejtpërdrejtë me personin e rekomanduar.

— Shprehja ―a ta ndez, o mixhë‖ shkon? e pyeti profesori, duke u rrudhur në fytyrë prej dhimbjeve.

— Ti je intelektual serioz, Skënder, mos luaj rolin e naivit. Kjo është pikërisht parulla e vërtetë. Ajo lidhet me një prej zakoneve të lashta të popullit tonë: shkëmbimin reciprok të duhanit, për të vazhduar më tej me njohjen nga afër. Tani më thuaj kundërparullën dhe mbarojmë punë me hetuesinë, pothuajse. Për të mbushur dosjen penale me detyrat që ju ka rekomanduar UDBja, të ndihmoj edhe unë pak, se e kemi mësuar përmendsh përmbajtjen e misioneve të agjentëve jugosllavë që kemi arrestuar e dënuar.

— Ndize, o mixhë, është përgjigjja e natyrshme në këto raste, foli si me vete të tij profesori në siklet.

— Po shyqyr që tu zgjidh gjuha, o Skënder, pavarësisht se po e nxjerr si rastësisht të vërtetën në dritë. E cila do të ishte tjetër kundërparulla më e natyrshme e servirur prej UDBsë në një rast si ky? Parulla dhe kundërparulla bëjnë konturimin e qartë të dosjes penale për veprimtari agjenturore. Duke vazhduar po me këtë vullnet edhe në seancat e ardhshme hetimore, do të të plotësohet me siguri dëshira për të dalë sa më parë në gjyq.