* * *

Bujar Plloshtani

Hëna është mjegulluar ngado, 

nuk i vërehen tashmë as gjinjtë.

Një terr po na dikton sonte,

një trup erotik qe në çmall gjithnjë.

Brenda zërave intimë, 

tek po ngjan një tel i këputur violine

   përmbi ngjyrën e sajuar të epshit na kall tmerr.

Sytë dhe shpirti i saj dëgjohet mekur, 

vrazhdë, dhe kaq delikatësisht!

Mbrëmja ra, 

qiriri po soset 

  e dashuria po ndizet përjetësisht udhët pa kthim.

Hëna u rishfaq sërish,

dashuria dhe ajo me sytë flakë të ndritur!

February 18, 2013