Fundi i Pritjes

Nga Ndoc Gjetja

Të shtunë piva shtatë kokrra valium

që të zgjohem vetëm të hënë,

se desha të dielën pa ty ta humb

për ta kaluar sikur s’ka qenë.

Po, ja, e hëna e shumëpritur erdhi

e vonoi të ikë gati një shekull.

Si të shpëtoj tani i shkreti

nga kjo torturë që quhet Nesër?

Dhe gjithë e marta u shtri mbi mua

si oktapod me këmbë të ngrira

ah, pres të më vijë e mërkura

të më clirohet pakëz fryma.

E mërkura më erdhi e iku

më gjeti e më la pa ty,

e enjtja zvarritej porsi kërmilli

e premtja më solli vetëm shi.

Edhe e shtuna m’u var në shpirt

si një kornizë pa pikturë,

shpresës që ti do vish një ditë

tani po i vë përsipër një gur.