Lirika - Sergej Esenin

Nga Sergej Esenin

Vjeshta

Korije e dëllinjave rrëpirash shtjedhjet
Vjeshta si pelë qimekuqe kreh jelet.
Dëgjo nën mbulesën ujore përskaj
Trokun e kaltër të patkonjëve të saj.

Era si shenjt me hap të kujdesshëm
Në ballin e udhës ngjit afishe gjethesh
Dhe Krishtit të padukshëm plagët e kuqe
Ia puth mështeknash nëpër kaçube.


Mbrëmje të arta...


Mbrëmje të arta - mbrëmje me hënë.
I ri, i bukur tepër kam qenë

Vitet rrëshqitën larg...edhe pranë;
Ikën të heshtur, shkuan e vanë.

Zemra më ngriu, sytë m'u zbehnë...
Kohë e lumtur! Natë me hënë.

1925



Pëllumbesha e Jordanit


O toka im' e artë,
Si tempull i vjeshtës ndrin!
Drejt qiellit rosat, lartë
Po ngjiten fluturim.

Kjo është ushtri pa numër
E shpirtrave të shndërruar,
Që la qiej në gjumë
Dhe qiellit është drejtuar.

Trishtuar e brengosur,
Një mjellm' u prin përpara.
Mos ti po qan marrosur
Rusia shtegëtare?

Vrapo, vrapo pëhera,
Ç'do gjë ka për të vdekur,
Në këngë kthehet era,
Dhe kënga bie në shekuj.

***



***

Kalimtar, kalimtar jam në botë,
Përshëndetmë gazmore nga larg.
Edhe hëna vjeshtake e ftohtë
Dritën ëmbël mbi mua po zbraz.

S'isha ngrohur nën hën' asnjëherë,
Her' e parë më nxeh kjo freski,
Po jetoj me një shpresë të mjerë,
Se më iku dhe kjo dashuri.

Kjo rrafshirë e solli këtë,
Kjo rrafshirë e kripur me rërë,
Virgjëria e shkelur mbi të,
Pikëllimi i dhimbsur, i rëndë.

Nuk e fsheh, nuk e fsheh unë dot:
Jo veçan, jo të ndarë kështu,
Dashuria të dy na bashkoi
Që të duam atdheun të dy.

shtator 1925 

***

Fusha me dëborë, sipër hëna ndrin,
Vendi im mbuluar gjithi me qefin.
Mështeknat me borë po qajnë për pyll.
Kush ka vdekur, vallë? Mos kam vdekur unë?

1925