Poezi nga Federico Garcia Lorca

Poezi nga Federico Garcia Lorca

Prelud

Plepat e lartë ikin,
por lënë vezullimet.

Plepat e lartë ikin,
por na lënë erën.

Por lënë mbi lumenj
jehonat e tyre që varen.

Nëe luzmë xixëllonjash
mbush kujtimet e mia.

Ndërkaq një zemër e vogël
më mbulon midis gishtave.

Në veshin e një vajze të re

Nuk desha asgjë,
asgjë nuk desha të të them.
Pashë në sytë e tu
dy pemëza të dehura
nga flladi, e qeshura, prarimi,
që tundeshin pareshtur.

Nuk desha asgjë, 
asgjë nuk desha të të them.

Guaskë

Dikush më dha një guaskë.

Në të këndon
një det i madh sa bota
dhe uji zemrën ma mbush
me peshqit e tij vocërrakë,
të argjendtë e të murrme.

Dikush më dha një guaskë.