Ftesë pajtimi

Nga Dhimitër Pojanaku

Ftesë pajtimi

Nxito t’i bëjmë një kurth kësaj mërie!

Tenjos, bren.

Rrëmben të folurat, të parat,

Ndan dhomat, rrugët, plazhet,

Varros kujtimet,

Sajon gabimet.

Sulu ta shtjemë në kurth!

T’i vemë ura zjarri përreth,

Ta tërbojmë,

Valojmë,

Po vonuam edhe pak,

Afrojmë orën e ajzbergut.

Nuk

Nuk shkoj më në varreza.

Të vdekurit.

Tok me të humburit e mi,

(O Zot, u bënë shumë!)

Si një çetë kusarësh,

Babëzitur për jetë,

Do më zënë,

Plaçkitin,

Mund,

            dhe

                   të më therin.

Nuk shkoj,

Nuk e nuk!

Barishtet e gardhit

Lëvizin rrallë.

Majuce si qimet në mjekrat e plakave,

Xigëlojnë pulpat e athëta të hunjve,

Dhe rreken të zgjojnë

                        tendinat e ngordhura,

                                                kupave të gjurit.

Përfundi,

Dy kërmij brikërcyer,

U kanë në dorë fatin.

(Poezitë janë shkëputur nga libri poetik "Gurët zbardhin natën", ribotuar nga SHA "Pushkin")