Dëshira e premierës (Cikël poetik)

Nga Ilir Shyta*

 Bosh

Unë e ti

pa dashuri.

Zemrat vet’mëvete

janë sy statujash

që shenjojnë

funeral lumturie. 

 Nën çati

Vera e sivjetshme

vdiq mbi shtator.

Vera e buteve akoma jo!

...sepse është në gjakun tim.

E shenjtë,

e ëmbël dhe e hidhur,

gjithë trupin ma deh.

Dhe prapë

të pi të gjithën,

më pi të gjithin...

Plot pjalmim

errësira xhelozon nudizmin,

mes çarçafësh! 

Kumbarës

                    (Ana Jovanit )

Mbrëmjes

jeton tej largësisë, mallin

kalëruar si Doruntinë.

Agut

pi gotën e diellit

e rrezaton për mua.

Thua të jetë dashuri?!

Ëmbëlsisht bënë qejf

(Prezervativi doli jashtë mode).

Klithje, 

Ngrohtësi

Jo intimitet...

Pastaj në lojë hyri kënga,

E plaka lara-lara

I kreh flokët mbi trup.

Krijesa ofshan,

Duron... 

duket s’e kupton lezbizmin!

Requiem për J...

Kambanat gjëmojnë papushim,

litarët e gjatë 

akrobaci i bëjnë ajrit.

Organo luan requiem .

Mesha filloi dhe mbaroi.

Hija e saj

është jashtë-brenda meje

si dikur.

Sa keq që të ëndërruarën puthje 

Harruam!

Ti je larg, 

shumë larg.

Kaptuar male, shtete, oqeane...,

Ke marrë formë avioni.

Shkrihen zhurma, ajri... në një

e ti bëhesh kaltërsi 

që syrin tim vret.

Tani je larg

vetja më është 

gjymtim dhe mall, 

dhimbje dhe shpresë.

Ti je larg dhe afër.

Afër dhe larg.

Dritësorja e fakultetit

ka vështrimin tënd.

Sytë e t’u zëvendësuar

kanë xhamat.

Në pritje të çdo vështrimi

dashuror,

cigaret digjen e tymojnë 

aromë trupash

si atëherë. 

Vetëm mimozat nuk duan

të ledhatojnë syrin e qelqtë,

ndaj anën time mbajnë.

Unë rri e vështroj statujshëm

etydin e malltë.

Verdhësia e pemëve

pikon hije të verdhtë,

si ajo llamba konviktore 

netëve të vona,

errësirë i pikonte lakuriqësisë tonë 

deri në çastin,

kur fshesaret fillonin të fshinin

rrugën e fatit, 

e dashuria mbulohej

me pluhur malli,

si sot që je larg 

kur e verdha hije,

hijezon trupin tim të mishtë

e duket sikur toka na mbledh

me perin e Arianës. 

Fillin e hijes së dielltë

dhe të verdhin fill të rrezes

pranë mimozës

shtërngojmë të dy.

Me pè në duar, sy...

fluturojmë avionësh

të fatit haraq

e mbase një ditë 

mbrritja është

në aeroportin (oborr)

të fakultetit,

ku si zanë kreshnikësh

Ariana ndriçon

requiemin e dashurisë,

e na ruan edhe pse larg

njëri-tjetrit.

Me fillin e saj ndoshta

një ditë do ndezim

ëndrrën e dikurshme,

e flaka magjike 

do kumbojë jo nota requiemi,

në festën e bashkimit

të dëshirave tona!

Dëshira e premierës

Të kisha parë

s’më kishe parë,

e njëkohshëm përtypnim suksesin

dhe ngrinim flamuj

të buzëqeshur virtualë.

Bobina e metrazhit vijon të luajë

ende ekranizimin e Vitit të Mbrapshtë.

Fletët e librit janë 

ftesa e një eksperience të re,

për të firmosur

llojin e përjetësisë 

së gjithësecilit.

-Ku do ikësh tani?

-Në shtëpi, të thashë! 

…dhe nata e kryeqytetit

errësoi si në fundfilmi

minutën tonë.

Nuk u ndamë si miq

që të takoheshim gjithë mall.

Ajo ishte një natë 

e mrekullueshme

për në tejmiqësi...

Mbase ju ka ndodhur…?

E tillë është performanca

edhe këtejmi Gjermanisë!

B. D., më pas u harrua në intervistat

e premierës…!

Njerëzit janë si yjet

nuk i sheh gjithmonë, 

por e di s’e ekzistojnë

me sukseset e tyre!

U shkrep një foto,

më saktë disa të tilla

që ti s’i refuzove në ballinë të Millennium-it.

Kishte diçka të përafërt 

mes nesh,

në prezencën tënde 

që i nevoitej prezencës sime.

Ajri i zbrazët

njëlloj si dashuria

më krijoi boshësi,

në sallën e mbushur përplot.

Nga inati dua të thyej ekranin e gjerë 

dhe ta puth Martën,

m’u përballë spektatorëve

dhe vetë B. D.-së!

(Cikël poetik nga Ilir Shyta)

* Dr. Ilir Shyta është pedagog i letërsisë bashkëkohore shqipe në Universitetin “F. S. Noli” të Korçës. Ka botuar: “...kur çmendej Dea!” poezi 1997; “Trill vjeshte” poezi 1999; “E vërteta bën keq në zemër” sprovë letrare 2006; “Lasgush Poradeci, bibliografi e arsyetuar” studim 2009; Ai është gjithashtu autor i dhjetra artikujve shkencorë për letërsinë, në revista universitare brenda dhe jashtë vendit...