Muzg mërgimi

Nga Gaspër Pali

Mbi syt t’lodhun, dalngadalë,

nji tymtajë ndehet

Në dhomë nga çdo anë

hije burojnë e qasen me hap t’ploshtë

Dielli ka mshehë ballin e gjanë

E poshtë

i njellë, zogu zogut, gjumë

Hije t’hjellta si selvi

më murmurojnë:

- shkëputi syt’ e librat treti,

N’ara dil, si dikur fmi, -

E si n’dhomë hijet u ngjallën

fantazmat murmuritse

njimij kujtime nga fminia m’falen:

- Muzgjet plot kumbonë

kur ngitshim arash te mblueme nga tymtaja

n’sa n’qiellë, si syni i jonë,

lshojshim balona. –

Andrrimet tona

kaloshin përtej malit

E kur dilte hana

na fmi prej zallit

balonën, der’hanë, dojshim me e çue

Sonte, n’sa hijet m’flasin

kërkoj han’n m’e ndesh përsri

Por hana, ma nuk m’qeshë

si dikur fmi

O, e kërkoj hanën

n’sa me ‘i gjysë zanit

me i folun hijeve, që më rethojnë

por mbi sy m’asht ndé tymtaja

Ndjeva se më murmurojnë:

“Eja n’Shkodër, si dikur fmi,

e prep prej zallit

ke me pa hanën kah çohet prej malit. –

-Ikën kush’di – përgjegja – sa prendvera

e sa stuhi shpirtin tim ma rrënuen

sa tash s’përtrihen stint, që dikur m’gzuen!