Sikur s'jetoj në vendin tim

Nga Dritëro Agolli

Jevgjiti i djathtë

Unë e njoh këtë jevgjit të thatë, 

Lagjja ime gjithashtu e njeh. 

Sa më sheh, më thotë: "Jam i djathtë, 

Mos humb kohën, eja shpejt me ne!..."

E cuditshme! S'ka jevgjiti brekë,- 

Me të djathtët puthet shesh më shesh. 

Vendi im, me drogë e me dyfekë, 

Djathtas-majtas rri e bën përshesh!...

Në varrin e Migjenit

Me mosbesimin tënd të drojtur

I fute dhëmbë e thonj në shekull...

I kishe vitet për të rrojtur,

S'e kishe kohën për të vdekur...

Lekurë e shekullit, që prekje

Me dhëmbë e thonj, ish plot sëmundje,

Megjithatë s'kish vend një vdekje

As jetës vend t'i gjeje s'mundje...

Sikur s'jetoj në vendin tim 

Më ndodh sikur s'jetoj në vendin tim, 

Po në një vend të huaj dhe të largët 

Në një qytet me buba dhe me minj 

Mes mureve të rrjepur dhe të largët.

Çuditem pse kështu më duket shpesh, 

Kur s'ka njeri shtëpia, kur jam vetëm, 

Kur shiu në dimër flluska ngre në shesh 

Dhe mua flluska-flluska ma bën jetën.

Më ngjan sikur dhe strehët derdhin helm, 

Helmohemi çdo çast me njëri-tjetrin... 

S'e di nga vjen ky helm e s'kam se ç'them 

Veç shoh se rrobat tona helm na rrjedhin.

Ky vend më duket do helmohet krejt 

Nga helmi rrjedhur vrimash në themelet, 

Pastaj do tundet në tërmet 

Dhe Djalli i Madh do qeshë e do zgërdheshet

I huaj jam në vendin tim mjerisht 

Dhe kur rreth meje ka me dhjetra njerëz. 

Kjo më lëndon dhe shpirtin ma gërvisht, 

Më bën të qaj si nxënës para derës.