Anës Lumenjve

Fan Noli

Arratisur, syrgjynosur, 

Raskapitur dhe katosur 

Po vajtonj pa funt, pa shpresë, 

Anës Elbës, anës Spree-së.

Ku e lam' e ku na mbeti 

Vaj-vatani e mjer-mileti 

Anës detit i palarë, 

Anës dritës i paparë, 

Pranë sofrës i pangrënë, 

Pranë dijes i panxënë, 

Lakuriq dhe i dregosur, 

Trup e shpirt i sakatosur?

Se ç'e shëmpnë derbederët, 

Mercenarët dhe Bejlerët, 

Se ç'e shtypnë jabanxhinjtë 

Se ç'e shtrythnë fajdexhinjtë, 

Se ç'e pren' e se ç'e vranë, 

Ç'e shkretuan anembanë, 

Nënë thundrën e përdhunës 

Anës Vjosës, anës Bunës!

Çirem, digjem i vrerosur, 

Sakatosur, çarmatosur, 

As i gjall' as i varrosur, 

Pres një shenj' e pres një dritë, 

Pres me vjet' e pres me ditë, 

Se ç'u tera, se ç' u-mpaka, 

Se ç' u-çora, se ç' u-mplaka, 

Lark prej vatrës dhe prej punës, 

Anës Rinit, anës Tunës.

Çakërdisur, batërdisur, 

Përpëlitur dhe zalisur, 

Endërronj pa funt, pa shpresë 

Anës Elbës, anës Spree-së.

Dhe një zë vëngon nga lumi, 

Më buçet, më zgjon nga gjumi, 

Se mileti po gatitet, 

Se tirani lebetitet, 

Se pëlcet, kërcet furtuna, 

Fryhet Vjosa, derdhet Buna, 

Skuqet Semani dhe Drini, 

Dridhet Beu dhe zengjini, 

Se pas vdekjes ndriti jeta, 

Dhe kudo gjëmon trumbeta: 

Ngrehuni dhe bjeruni, 

Korrini dhe shtypini, 

Katundar' e punëtorë, 

Që nga Shkodra gjer në Vlorë!

Ky ilaç e ky kushtrim 

Më bën djal' e më bën trim, 

Më jep forc' e më jep shpresë, 

Anës Elbë-s, anës Spree-së. 

Se pas dimrit vjen një verë 

Që do kthehemi një herë 

Pranë vatrës, pranë punës, 

Anës Vjosës, anës Bunës.

Arratisur, syrgjynosur, 

Raskapitur e katosur 

Brohorit me bes' e shpresë 

Anës Elbës, anës Spree-së.