Te pragu i Normales

 Nga Namik Selmani

Kushtuar brezave të shkollës Normale në Elbasan dhe ish- nxënësve të shkollës pedagogjike “Luigj Gurakuqi” që patën përkushtimin më të madh për përhapjen e arsimit Shqip …

Krenaria

Na skuq fytyrën nga vitet kur prekëm shkronja

Ti

Na vjen në sy, në ditë fitoresh për çdo sfidë.

Mbetëm

Përherë pranë ndriçimit tënd si xixëllonja

Kalorës

Të një Mirësie që aty e morëm lumturisht.

Pranë Shkumbinit

Na vërshonte një tjetër lumë me ëndrra të ndezura.

Pranë Krastës

Të gjithë erërat bëheshin fllade livadhi që puthnin lisa.

O prag i Normales

Në librat që na hape sikur na ngjite në bedena.

U bëmë

Luftëtarë të një beteje që donte djersë e sakrifica.

Në brigje jete

U munduam të mos linim gjurmë të fshehura në rërë.

Ishim

Dhe jemi shumë të uritur për një tingull shqipeje.

Kur

Flokët u thinjën e hapat rënduan ndër këmbë

Sytë

Nuk e zbehën diellin e diturisë që në sy na ndrinte.

Po lanim

Borxhin e viteve që na la Koha klithmuese e Territ.

Po zgjonin

Pengjet e nënave që nuk i shkruan dot këngë e ninulla.

U bë

më i lehtë dheu i baballarëve thellë mermerit

U bënë

më të bukur lindja, kuvendi, dashuria dhe e puthura.

Pragjet

Shqiptare u zbukuruan me dritën hyjnore, Normale

Më të ngrohtë

Se oxhaqet ku flakët e zjarreve të drurëve kuqëlojnë.

Për ty

Do të jeni ndezës të ndershëm e të përjetshëm gare

Do të jemi

Dëshimitarë të një rilindjeje që prapë në radhë na kërkon.

Në rrugica

Dëgjojmë ende tinguj të lashtë me mistikë diturie.

Në Bezistan duan

Fletët e rrapit më zgjojnë Kristoforidhin e urtë.

O prag i ndritur

Sa trasta të rënda me shkronja na vure mes shpine

Që duan

Fuqinë e këmbës dhe zemrën e ndezur si prush.

31 mars 2018