Cikël poetik nga Pranvera Gjoni

 Nga Pranvera Gjoni

Prozë e Papërfunduar Arbërore...

Heshtim, sepse jemi inferiorë! 

Sepse kemi një guidë diplomatike inferiore. 

Sepse jemi të shtypur deri në kockë, historikisht.

Heshtim sepse jemi ngurtësuar, ç’ burrëruar... 

dhe humanizmi, 

e drejta e jetës ka rënë nën nivelin zero të rezistencës.

Heshtim, se jemi të friksuar të kërkojmë të drejtë.

Ndoshta jemi aq të shkelur në qelb 

sa s’ mund të ngrejmë kokë.

Heshtim, dhe lutemi mjerisht:

- mos më ndodhtë mortja mua.

Heshtim, heshtim pambarim, 

si mumje të ballsamosura shekujsh, 

që akoma s’është ngjizur zëri i lirisë, 

vërtetësisë, drejtësisë...

Heshtim, se vijmë nga rrënjë të kalbura...

dhe frymojmë të njëjtën kalbësirë,

pajtuar në falje gjaçesh, pa gjygj...!

Busull e Thyer

Rrugëve të kombit

zvarriten parulla të vdekura,

që emetojnë segmente uligantësh

babëzisë dekadente...

Ngjyrat e fjetura

përzihen belbëzimesh,

e rikthehen gjumit opiumizues

duke përtypur sintezat

syzeve të thyera të progresit...

Erërat e projektuara,

zigzagojnë në errësirën oqeanike

e përrenjtë regresiv

dalin nga shtrati,

duke shtuar llum

asfaltimeve të rréme...

Hipërbolizuar publicitetit

të njëthundrakëve,

pa këngë vizioni,

e pa recitime horizontesh,

mbytur muzgjeve

të perëndimeve pa kthim...

Ndërrimi i moteve,

s’kapërcen dot ylberin

për të ndryshuar kursin e marrë

që prodhon mjerim,

flakë e dallgë...!

Hartës së kombit,

parakalojnë dështakët

me flamur të zi veshur,

duke fashitur çdo gjë të përkorë,

duke thërrmuar çdo bio- ëndërr...

Verbëri...

Një shtet që burgosë poetët e vet,

piktorët e vet,

intelektualët e vet

vizionarët e vet,

ajkën e popullit të vet...

A i thuhet shtet?

A duhet të jetë shtet?

A monstër që shqyen çdo ezofag,

kur mbytë vlerat

për të triumfuar inferioriteti i vet...

E fatkeqësisht këtë vrastar- ferrshtet

shoh që e kërkojnë qorrazi në varreza.

Për t’i bërë përsëritshëm mbretër...

Të dashuroni dhunuesin tuaj,

sublimisht jeni të mjerë...!

Fakt i Përkryer

Kam fakt të kryer,

parë me sytë e mi,

prekë me shpirtin tim..

Ringjallja si frymë perëndish

shpartalloj komën,

e zgjoj Obeliskun

pas muajsh në gjumë...

Kam fakt o njerëz të mirë!

Zoti është pushteti i vetëm sublim

që mëkoi me frymën e Tij

Ripërtëritjen...

Kam fakt të paparagjykuar,

gravuar në shtatë dimensione,

se i Madhi është Tempulli i virgjër

që rikthej buzëqeshjet e vdekura

në lotë kalorsiakë

që fluturojnë diametrit të kontinenteve...

Kam fakt Biblik,

kurrë të përsëritur në gjysëm shekull.

Obelisku u rizgjua!

Obelisku vrau vdekjen!

Belgjikë, 1 prill 2018