Kush t'e thotë!

Nga Mario Bellizzi

Kush t’e thotë mund t’jetë

se ëndrrat ishin lumenj 

çë tue rrjedhur gjatë fushavet të natës

shprishëjnë gurë shurë baltë garoçe

bashkë me dëshirat mallrat ankthet 

me të cilët stistën pra katundet tanë të jugut. 

U’ ruanj këta katunde tashmë xheshur

e më duken pëllumba të bardha majë një druri 

ose kopile çë bëhen gra 

e pasqyrohen në qiell 

gjinj qeramidhash të ndera në puhi

dhe me buzët të kuqe në vrundullin e monostrofës. 

Le të prëhen … le të stolisen dal’e dalë!

Gjeografia do të ketë shekuj me kufë1 

sa të qëndisë pëlhurat e shkretëtiravet me kronje të reja

këmbë ulliri, shegë, konopica2 

pirivole3 me vasilikuan e trëndafilin 

edhe të bukurat gjitoni mes-holla! 

Historia herët do të marrë hua gjindë 

ku do të ndopdhen

për të grumbulluar helmëzen4 e botës 

kur të ketë ngé 

kur të ketë mot.

Nani, ju lutem, 

le të prëhen … le të stolisen dal’e dalë!

1 sasi; 2 landra; 3 kopshte; 4 lemzat

NESSUNO LO SA (mario bellizzi)

Nessuno lo sa / ma i sogni potrebbero essere stati fiumi

che scorrendo lungo i campi della notte

sparsero pietre, tronchi, sabbia, fango,

assieme a desideri, nostalgia, incubi,

detriti con cui costruirono in seguito i paesi del sud.

Io li osservo questi paesi ora spogli

e mi sembrano colombe bianche sopra un ramo

o fanciulle che diventano donne 

e si specchiano nel cielo / con i seni dei tetti esposti alla brezza 

e le labbra rosse nel vortice della tempesta.

Lasciatele riposare … abbellire con calma!

La Geografia avrà tutti i secoli che vuole 

per ricamare le tele dei deserti con nuove fontane

piante di ulivo, melograni, oleandri,

giardini con il basilico e la rosa e le belle gjitonie sinuose!

La Storia poi prenderà in prestito genti 

ovunque si trovino / per riempire i singhiozzi della terra 

quando avrà voglia / quando ne avrà tempo.

Ora, vi prego, / lasciatele riposare … abbellire con calma!