Aromë blirësh

Aromë blirësh

Nga Artur Baku

Në këtë qytet

dimrat vijnë rrallë,

si grup muzikor rroku

në një provincë,

që njerëzia e pret

me një gotë verë

të ngrohtë në shesh.

Ndryshe janë kthimet tuaja,

ashtu pa bujë

ti tretesh në ajër

mes aromave të blirëve,

shndërrohesh në shpirt prej uji,

futesh në poret e qytetit,

harrohesh.

Rrugë

Nuk di ku t’i fshihem

kësaj stuhie yjore,

që pikon zjarr mbi gjithësi,

por akull mungesa jote.

Ja, erdhi viti elektoral,

të gjitha rrugët e universit

u rikonstruktuan me tendera të hapur,

veç rruga ime për tek ti

mbetet e papërfunduara e vetme e kësaj bote.

U thinjën dhe hyjnitë

nga pritja e ndërtimit të një rruge të vogël të kësaj

bote.

Ku t’i fshihem kësaj stuhie yjore?

Të gjitha rrugët më çojnë te mungesa jote.

Paradoks

Thonë se universi

po zgjerohet,

yjet po rendin kuturu

drejt hapësirave të reja

me turravrapin e dritës.

Ndërsa ne jemi po aty

ku na fl aku Big-Bengu

para 5 miliardë vjetësh,

në të njëjtën

largësi nga njëri-tjetri,

endemi rrugicave

të një bote të vogël,

bareve të një qyteti kaotik,

rrotullohemi paqësisht

rreth egove tona urbane

me paradoksin zanafi llor:

në këtë univers, që zgjerohet

pafundësive kozmike,

fatet tona s’do të përplasen kurrë.