Latest News
Nëse
Do rendja s’i një Uliks lundërthyer...
Nga Artur Baku
Fund viti
Dita zhubroset si gazetë
e lexuar me një frymë
mbi skrivaninë e universit,
nëpër baret e periferive
dëgjohen biseda ekzistenciale
për zhdukjen e babagjyshit,
taksën e gazit, qeleshet fi larmonike,
për kumtet e reformave prej kartoni,
për shqiptarin e ri më të famshëm
zbuluar në Planetin X, të galaksisë 2-XXL.
E gjithë bota parakalon
mbi duhmat e alkoolit dhe avujt e çajit,
mbi vazo një lule e sapoçelur
lufton për mbijetesë.
Nëse
Nëse universi do të kish
një qendër,
do rendja drejt saj,
më këmbë,
me biçikletë,
me metro,
me tramvaj,
me gomone,
me skaf,
me balonë,
me harpë kozmike.
Do rendja
me kuriozitetin
e një emigranti
koreanoverior
që sapo ka mbërritur në NYC
dhe turret të kundroj vezullimin
e dritave në Times Square.
Do rendja
s’i një Uliks lundërthyer,
duke ndjekur trajektoret e yjeve
Itakë pas Itake.
Jazzi i yjeve
Një orë rëre
ndau kohën
me tinguj të përgjumur jazzi
në mesnatën pa lamtumira.
Një orë dixhitale ndau largësitë
me ftohtësinë e një pianoje të akullt,
akrepat ngecën në muze kujtesash
si orët e Dalisë përkulur nga pesha e largësive.
Ciceronët nuk më shpjegojnë
kuptimin e kohës e të largësive,
thonë: “Nuk jemi në muze fi zike”,
poetet më fl asin për lule, hënë, yje.
Në mesnatën pa lamtumirë.
Bardhësi
Mbase do të kryqëzohemi diku
në terminale aeroportesh
me pasaporta të bardha në duar,
ku shkruhet: “Republika e Harresës”.
Rate this article
Comments (0 posted)
Post your comment