Dimër

Nga Petraq Kote

Dimër

E si të pres të vish dhe qielli po përton,

Dhe re’ e himtë atje, ka lot dhe loton?!

Dhe rrugët tëra ngrin, rrëshqet të bredh mendimi,

Po struket zem’ r e cikur, në ç’ strehë prej mallkimi?

Kurjaket varg’ i yshtur, këmbana memecon,

E si të pres të vish dhe prifti s’ po bekon?

Por është selvi e bukur, mbështetur lisit tim,

Që sytë ia prish uratës, sonetit çdo psherëtimë.

E si të pres të vish, as kisha s’ ka altar,

po zbrit kubenë e kishës dhe tallmë o e marrë!

Vlore, 20 dhjetor 2018

* * *

...mu në portë na vdes agimi,

550 vjet natë, s' mbaron,

vendi im vendi i pikëllimit,

ku prijesi diellin lufton!

Fier, dhjetor 2018

* * *

..të lashë pa kohë tek më shfletoje si "libër" dikur,

kur u ktheve dhe doje të lexoje fletet e fundit, s' të lashë;

mike, libri që i le epilogun pa lexuar,

është dashuria, urrejtja ime, vetja

s' është lodër,

që nga nxitimi e harrove e ta merrje ti u ktheve, pas!

Fier, 12 dhjetor 2018

Blerimi

E kam një fushë, blerimi i saj dashuronë një lumë,

Dielli i sheh. Thellimi në breg trishton e i çmend,

E kush është krenar? Veç zogu i kreshtave,

Por vajza e Letit këndon me lirë të Shenjtin vend.

Drurët si begsat dikur ballaboks anëudhët parakalojnë,

Qafëzat e holla luftrat e ende paardhura presin,

Poshtë reve janë ata që kësaj lufte do të bien dëshmorë.

Blerimi dhe turma e barit borive të nderit do t’ u thërresin.

Askush nuk përgjunjet, hapësira, lëvizja rezistojnë,

Me hapin e gjeneralit blerimi lumin në ndërtime e nis.

Të shkoj drejt detit me lymën limane të rinj të shtoj.

Nata, dita dhe shpresa, vizatime naive njollosin mbi fushë,

Dora e djalit të ri mbi gjoksin e vajzës së virgjër pushon,

Dy flakëza në buzë ka ai, në zemër një shprehje të vrarë.

Fier, 8 dhjetor 2018

© Petraq Kote