Rezingata

Migjeni

Na shprehun të ngushlluem gjetme në vaj...

Mjerimet i morme në pajë

mejetë... se kjo botë mbarë

ndër gji t'Univerzumit asht një varrë,

ku qenia e dënueme shkrrahet rrshanë

me vullnet të ndrydhun në grusht të një vigani.

- Një sy i stolisun me lot të kulluet së dhimbes së thellë

ndrit nga skaji i mjerimit,

e kaiherë një refleks i një mendimit të hjedhtë

veton rreth rruzullimit

shfrimin me gjetë mnis së vet të mnerëtë...

Por kreu varet, syn' i trishtuem, mbyllet

e nga qerpiku një lot i kjart' shtyhet

rrokulliset nga ftyra, bie në tokë e thrrimet,

e ndër thrrimet e vogla të lotit ka një njeri lindet

Secili prej tyne n'udhë të fatit të vet niset

me shpresë në ngadhnim ma të vogël, përshkon të gjitha viset

kah rrugët janë të shtrueme me ferra e rreth të cilave shifen

vorret të shpëlamë me lotë e të marrët që zgërdhihen.