Biseda e fundit e Romeos me Xhulietën

Nga Lirim Gashi

Romeo: Kam ëndërruar kinse ishim shtrirë në një livadh diku pranë lumit dhe çdo prekje e imja prodhonte mjaltë të shkrirë në brendinë e trëndafilit tënd, e në grykën e topit të Miç Sokolit tim ishin alarmuar aq shumë pilotë, sa që fluturonin pa aeroplan në të gjitha drejtimet e Universit- i tha Romeo Xhulietes dhe ia thithi lotët e gëzimit nga brendia e trëndafilit që i kishin rrëshqitur deri në gjunjë si pika nektari dhe ia kishin ngjitur lëkurën e trupit për bari. Pastaj e vërshoi Romeon lumi dhe i doli gjumi. 

Në fakt nuk e kishte lëshuar shtratin lumi, por i ishte ngritur pëllumbi dhe ia kishte vërshuar lëkurën aq shumë me lotë,  sa që e kishte dërguar në një tjetër botë. 

Xhulieta : Oh i dashur gjithmonë të kam paramenduar si Casanovë dhe tek tani po e kuptoj pse i kalove tre muaj pa mua në Kosovë. 

Me siguri ke takuar atje aq shumë Xhulieta sa që ke kcyer prej njërit trëndafil në tjetrin si bleta.  

Romeo : Mos m'i thuaj kurrë më këto fjalë, se kur po i dëgjoi zemra prej vendit po do me m'dal. 

Për mua ekziston vetëm trëndafili yt.  Nëse të gënjej më plaçin sytë. 

Xhulieta : Kështu më tha edhe Casanova sa nuk ishe ti këtu, por unë ia ktheva se vetëm Romeon e du.  

Romeo: Casanova?  Je takuar me Casanoven prapa shpinës sime ? Tash po e kuptoj pse më the ""më ke paramenduar gjithmonë si Casanoven ". Jam i zhgënjyer, dëshpruar dhe pikëlluar pafundësisht prej teje. Ment po dojnë me m'dal prej kreje. Do të bëjë vetvrasje që sot ! Nuk dua të jetoj më në këtë botë!  

Xhulieta : Mos të lutëm, mos më i dashuri im. Ty të dua më shumë se vetveten e me atë jam vetëm intim. Por ti ishe tërë kohën me mua platonik e trëndafili im kishte nga vetmia frikë dhe panik.

Romeo : Po a nuk më the që ishe e virgjër si Maria nëna e Jezusit dhe që nuk dëshiron seks para martesës? Mos të lutëm, mos më çmend aq tepër, sa që të mos i besoj më as Besës. 

Xhulieta : Besës? A edhe me shoqën time Besën të paska dal punë ? Ah e mjera unë, e mjera unë. Nuk dua të jetoj më. Do të bëjë vetvrasje që sot.  Nuk dua të jetoj më në këtë botë. 

Romeo : Po eja pra të bëjmë së bashku vetvrasje që mos të na ndodh kurrë më në jetë asnjë përplasje. 

Xhulieta : Ide gjeniale i dashur. Eja të bëjmë vetvrasje menjëherë, por para vetvrasjes dashuri. Eja të çojmë dashuri maratonike që t'a liroj së paku njëherë në jetë si duhet trëndafilin tim prej frike e panike!  

Romeo: Uffff, ahhhh, offfff, ahhhhhhhhh, ahhhhhhhhh vdiqa, vdiqa prej mjaltës sate të shkrirë. Pse ke kaq shumë mjaltë të shkrirë në birë? Oh sa bëthen e mirë. Shumë mirë pe dridh zemër, shumë mirë pe dridh. 

Xhulieta : Ahhhh, ahhhh edhe mua po më shkrihet mjaltë aq shumë prej lezetit, sa që nuk i frigohem më as kiametit. Për besë vdiqa edhe unë. Pasha ogiqin e Shaqes, pasha nënën e nënës. Po fluturoj pa raketë në drejtim të hënës. Ahhhhhhhhh, ahhhhhhhhh,  uffffffff, uffffffff.  Ohhhhhhh sa e bukur qenka vdekja...